یک ) سحرگاه ِ چهارشنبه ی گذشته در خواب بودم و داشتم خواب ِ عجیب و غریبی می دیدم که ناگهان زمین لرزید، بیدار شدم و سراسیمه در حالی که فریاد می زدم به طرف ِ در دویدم. نا خود آگاه به یاد ِ آیه ی اول ِ سوره ی زلزال افتادم: "اذا زلزلت الارض زلزالها"
چو لرزد زمین با تکانی سترگ/برون افکند راز های ِ بزرگ
دو) بعد از ظهر ِ چهارشنبه به یکی از انجمن های ِ شعر ِ ملایر رفتم. وقتی نوبت به من رسید به مناسبت ِ شهادت ِ حضرت ِ فاطمه ابتدا یکی از قشنگترین شعر های ِ سید حمید رضا برقعی در مورد ِ حضرت ِ فاطمه را خواندم. بخشی از این شعر:
" به شعر ِ از نفس افتاده جان ِ تازه بده
و مادری کن و این بار هم اجازه بده
به افتخار بگوییم از تبار ِ توایم
هنوزهم که هنوز است بی قرار ِ توایم
اگر چه ما همه در حسرت ِ مزار ِ توایم
کنار ِ حضرت ِ معصومه در کنار ِ توایم"
بعد هم این شعر از خودم را خواندم:
باید پس از این مثل ِ یوسف خوب باشم
فرزند ِ خوب ِ حضرت ِ یعقوب باشم
باید به دنبال ِ خدایی غیر ِ بت ها
دنبال ِ چیزی غیر ِ سنگ و چوب باشم
باید عزیز ِ تازه ای پیدا کنم تا
در بارگاه ِ او کمی محبوب باشم
این روزها دنیا پر از دام ِ زلیخاست
ترسم از آن روزیست که مغلوب باشم
بهتر که در این بند زندانی بمانم
تا کی اسیر ِ آن همه آشوب باشم
یوسف! بگو تعبیر ِ خوابم چیست؟ هرچند
تقدیر این باشد که من مصلوب باشم
چهارشنبه 6 خرداد 1388
سه ) چهارشنبه شب با تلسکوپم به روستای ِ پدری ام ، "بابلقانی" رفتم و در آنجا که انصافا رصدگاه ِ خیلی خوبی است، دور از روشنایی های ِ شهر تا حدود ِ 4:30 به آسمان نگاه می کردم. ساعت ِ 2:53 یک آذرگوی به طول ِ تقریبی ِ 25 درجه با رنگ ِ زرد دیدم که جهت ِ حرکتش از الطیر به سمت ِ دلفین و سپس فرس اعظم بود.
چهار) صبح ِ یکشنبه ی همین هفته در قم بودم. با پدرم به دفتر ِ آیت الله صانعی رفتیم. داخل ِ دفتر عکسی از امام خمینی دیدم که زیر ِ آن این شعر را با خط ِ خوش نوشته بودند:
یوسف ِ مصر ِ من تویی،نمی روی از نظرم/ روح ِ خدای ِ صانعی،داغ ِ تو را کجا برم
این روزها نزدیک ِ نیمه ی خرداد است. سالروز ِ حادثه ی پانزده ِ خرداد و رحلت ِ امام خمینی را تسلیت می گویم.